Στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα, στά Ἱεροσόλυμα, βρίσκουν πάντα καταφύγιο καί τροφή δύο κοράκια. Οἱ Πατέρες τούς ρίχνουν κομμάτια ἀπό τό ψωμί πού περισσεύει, ἐνῶ τούς ἔχουν πάντα καί ἕνα δοχεῖο μέ καθαρό νερό. Στήν Μονή μαζεύονται καί ἄλλα μικρά πουλιά, καθώς καί πλῆθος περιστεριῶν. Ὅταν ὅμως κάνει πολλή ζέστη, τά κομμάτια τοῦ ψωμιοῦ ξεραίνονται καί τά μικρά πουλιά δέν μποροῦν νά τά φᾶνε. Μαζεύονται τότε κοντά στό ξερό ψωμί καί περιμένουν νά ἔρθουν τά κοράκια. Καί ξέρετε γιατί;
Ὅσο ἀπίστευτο κι ἄν σᾶς φαίνεται, τά κοράκια, μόλις ἐμφανιστοῦν, πιάνουν μέ τά νύχια τοῦ δεξιοῦ τους ποδιοῦ τά κομμάτια τοῦ ψωμιοῦ, τά ρίχνουν μέσα στό δοχεῖο μέ τό νερό, τά πιέζουν μέ τά πόδια τους νά βραχοῦν καλά καί νά μαλακώσουν καί μετά ἀφήνουν τά μικρά πουλιά νά φᾶνε. Τέλος, ἀφοῦ φᾶνε πρῶτα ἐκεῖνα, τρῶνε μετά καί τά κοράκια ὅ,τι περισσεύει.
Δύο εἶναι πάντα τά κοράκια τῆς Μονῆς. Σ’ ἕνα βράχο κοντά σ’ αὐτήν ἔχουν τήν φωλιά τους. Μιά φορά τόν χρόνο γεννοῦν δύο ἤ τρία αὐγά, τά ἐπωάζουν καί, ὅταν μεγαλώσουν οἱ νεοσσοί καί ἀρχίσουν νά πετοῦν καλά, φεύγουν μακριά ἀπό τήν Μονή, πέρα ἀπό τήν Νεκρά Θάλασσα. Ἀφήνουν ἐκεῖ τά μικρά τους καί ξαναγυρίζουν πίσω.
Τά κοράκια αὐτά τρῶνε μόνο ψωμί. Χαρακτηριστικό εἶναι πώς, ὅταν ἕνα γαϊδουράκι γλύστρησε καί ἔπεσε μέσα στόν χείμαρρο πού βρίσκεται ἔξω ἀπό τήν Μονή, ὄρνεα ἔφτασαν ἀπό μακριά καί ἔτρωγαν τό πτῶμα. Τά κοράκια τῆς Μονῆς, ὅμως, ἄν καί τό πτῶμα ἦταν μπροστά στά μάτια τους, οὔτε κἄν πλησίασαν.
