Γιά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου εἶχα ἀκούσει στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 2000 καί εἶχε φτάσει στά χέρια μου τό βιβλίο τοῦ π. Σίμωνος μοναχοῦ. Πλήν ὅμως δέν τό εἶχα μελετήσει καί τό ἐδώρισα σέ κάποιον γνωστό μου.
Ἀκούγοντας τά τελευταία χρόνια τόν Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο νά ἀναφέρει συχνά στίς ὁμιλίες του τήν ὑπομονή καί τό μαρτυρικό φρόνημα τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου, ἔνιωσα μία ἔντονη ἐσωτερική παρόρμηση νά ἐπικοινωνήσω μέ τόν ἀδελφό τοῦ π. Σίμωνος, Γρηγόριο, καί νά τοῦ ζητήσω νά μεσολαβήσει στον π. Σίμωνα, προκειμένου νά λειτουργήσω κάποια ἡμέρα στό ἰδιωτικό ἐκκλησάκι του, ὅπου φυλάσσονται τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου. Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἔνεκα τῆς φιλόξενης καρδίας τοῦ καταδεκτικοῦ π. Σίμωνος, ἀξιώθηκα ἀπό τόν Θεό νά λειτουργήσω τρεῖς φορές καί νά προσκυνήσω τά χαριτόβρυτα λείψανά του, νοιώθοντας μία ἰδιαίτερη καί εὐχάριστη εὐωδία, πού γέμισε τήν ψυχή μου μέ θεία παρηγοριά καί χαρά.
Ἐπιπλέον, μετά τό τέλος τῆς πρώτης Θ. Λειτουργίας, ὁ π. Σίμων μοῦ ἐδώρισε τό βιβλίο του γιά τόν Ἅγιο Νικηφόρο. Τό ἴδιο βράδυ ξεκίνησα νά τό μελετῶ μέ ἱερό πόθο. Ὠφελήθηκα πολύ διαβάζοντας γιά τίς ἀρετές καί τήν ἰώβεια ὑπομονή τοῦ λεπροῦ Ἁγίου μας καί συγκλονίστηκα ἀπό τό πλῆθος τῶν θαυμάτων πού ἐπιτελεῖ σέ ἁπλούς καί ταπεινούς ἀνθρώπους μετά τήν ὁσιακή κοίμησή του.
Λίγες ἡμέρες ἀργότερα, ἐνόψει μίας σοβαρῆς ἀπόφασης πού ἔλαβα γιά τήν προσωπική μου ζωή, βρέθηκα ἐνώπιον μίας δυσάρεστης κατάστασης καί ἀνθρωπίνως φαινόταν ἐξαιρετικά πιθανό ὅτι θά ὁδηγούμασταν σέ ρήξη μέ πολύ ἀγαπητά συγγενικά μου πρόσωπα. Ἀναμφισβήτητα, αὐτό τό γεγονός μέ ἔθλιβε καί μέ στενοχωροῦσε. Ἡ κρίσιμη συνάντηση μαζί τους εἶχε προγραμματισθεί μία Τρίτη τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 2020. Τό ἀδιέξοδο φάνταζε βέβαιο πρίν τήν συνάντηση αὐτή, λόγω τῶν ὅσων εἶχαν προηγηθεῖ. Ὁ Θεός μέ φώτισε νά καταφύγω στόν Ἅγιο Νικηφόρο, τό βίο τοῦ ὁποίου εἶχα ἤδη μελετήσει. Ἐπικοινώνησα μέ τόν π. Σίμωνα τήν Δευτέρα, παραμονή τῆς συνάντησης καί τοῦ ζήτησα νά προσευχηθεῖ στόν Ἅγιο γιά τό θέμα μου αὐτό. Πράγματι ὁ ἀγαπητός π. Σίμων μέ ρώτησε τί ὤρα θά γινόταν ἡ κρίσιμη συνάντηση καί μοῦ εἶπε ὅτι ἐκείνη τήν ὤρα θά ἔκανε τήν παράκληση στόν Ἅγιο καί θά ἄναβε μία λαμπάδα γιά τό πρόβλημά μου.
Καί ὁ Ἅγιος ἔκανε τό θαῦμα του! Γιατί περί θαύματος πρόκειται, ἀφοῦ χωρίς νά τό περιμένω εἶδα ὅτι ἡ συμπεριφορά τῶν συγγενῶν μου ἦταν έντελῶς διαφορετική ἀπέναντί μου, δείχνοντας πλέον σεβασμό στήν προσωπική μου ἐπιλογή καί παύοντας νά ἔχουν τήν προηγούμενη ἐχθρική τους στάση.
Ὁμολογῶ αὐτό πού εἶπα καί κατ’ ἰδίαν στόν π. Σίμωνα, ὅτι δηλαδή ὁ Ἅγιος Νικηφόρος εἶναι ταχύτατος σέ βοήθεια, ὅταν τοῦ τό ζητοῦμε μέ πίστη καί ἁπλότητα. Τήν θαυματουργικἡ ἐπέμβασή του, τήν ἔζησα καί τόν εὐχαριστῶ θερμά, ἔχοντάς τον πλέον στούς προστάτες Ἁγίους τῆς οἰκογένειάς μου.
π. Ε. Κ.
