Θαύματα
Στήν σελίδα αὐτή ἀναφέρονται θαύματα, πού ἔγιναν μέ τήν Χάρη τοῦ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, τά ὁποῖα οἱ εὐεργετηθέντες μᾶς γνωστοποίησαν προσωπικά, γιά νά τά δημοσιεύσουμε, μέ τήν ἄδειά τους.
Ἄν κι ἐσεῖς ἔχετε βιώσει κάποια ἐμπειρία ἤ θαῦμα μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου, θά χαροῦμε νά τό μοιραστεῖτε μαζί μας καί νά τό δημοσιεύσουμε, μέ τήν ἄδειά σας, στήν ἱστοσελίδα μας. Μεταβεῖτε στήν σελίδα “Επικοινωνία” γιά νά μᾶς ἀποστείλετε τό κείμενό σας.
Εὐχαριστοῦμε πολύ!
Παρουσίαση και ευλογία σε ιεροσπουδαστή της Αθωνιάδος Εκκλησιαστικής Ακαδημίας
Ὀνομάζομαι Λέων Γεώργιος, εἶμαι 22 ἐτῶν καί εἶμαι τελειόφοιτος τῆς Ἀθωνιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἁγίου ῎Ορους. Θά ἤθελα νά σᾶς διηγηθῶ μέ φόβο Θεοῦ ἕνα θαυμαστό γεγονός, τό ὁποῖο μοῦ εἶχε συμβεῖ πρίν λίγο καιρό μέ τόν εὐλαβέστατο ὅσιο Νικηφόρο.
῞Ενα βράδυ, καθώς πήγαινα γιά τόν κανόνα μου, μέσα στήν ἐκκλησία τῆς Σχολῆς, τήν στιγμή πού προσκυνοῦσα, ἀντίκρυσα σ’ ἕνα στασίδι ἕναν Μοναχό, ὁ ὁποῖος προσευχόταν μέ ἕνα πολύ μεγάλο κομβοσχοίνι. Ἀφοῦ ἔκανα τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, πῆγα κοντά του καί, βάζοντας μετάνοια, τοῦ εἶπα: «Εὐλογεῖτε, Πάτερ». Ἐκεῖνος μοῦ ἀπάντησε: «Ὁ Κύριος, παιδί μου». Τήν στιγμή ἐκείνη ἀνασηκώθηκε καί μ’ ἕνα γαλήνιο χαμόγελο μέ κοίταξε μέσα στά μάτια. Δέν μπορῶ νά ἐκφράσω τό τί παράξενα αἰσθήματα ἔνοιωθα μέσα μου. Ἄρχισα νά κάνω κάποιες ἐρωτήσεις στόν Γέροντα. Τόν ρώτησα: «Γέροντα, πῶς ὀνομάζεσθε;». Ἐκεῖνος μοῦ ἀπάντησε: «Ὀνομάζομαι Νικηφόρος, παιδί μου, καί εἶμαι στούς Ἁγίους Ἀναργύρους».
Ἔπειτα ἄρχισε νά μοῦ δίνη ἀπαντήσεις σέ κάποια πράγματα πού μέ ἀπασχολοῦσαν. ῎Ηξερε ἀκόμη καί τούς λογισμούς μου. Ἔμεινα ἔκπληκτος ἀπό αὐτά τά ὁποῖα μοῦ ἔλεγε. Ἀκόμη μέ συμβούλεψε νά λέω πάντα τήν εὐχή «Κύριε ᾽Ιησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό», νά κάνω ὑπακοή στόν πνευματικό μου, νά ἀσκηθῶ στήν ταπείνωση καί στήν ὑπομονή.
Ἔπειτα τόν ρώτησα ἄν ἔχη εὐλογία νά πάω κάποια στιγμή νά τόν συναντήσω καί μοῦ εἶπε: «Ναί, παιδί μου, νά ἔρθης. Θά σε περιμένω μέ μεγάλη χαρά, νά μέ χαιρετήσης. Νά ξέρης πώς θά προσεύχωμαι πάντα γιά σένα».
Ἀφοῦ μέ εὐλόγησε στό κεφάλι, μοῦ εὐχήθηκε: «Ἡ Παναγία νά εἶναι μαζί σου. Καί μήν φοβᾶσαι, παιδί μου. Τούς πειρασμούς νά τούς ἀντιμετωπίζης μέ πίστη καί ὑπομονή καί ἐγώ θά εἶμαι δίπλα σου». Ἔβαλα μετάνοια, τόν εὐχαρίστησα μέ δάκρυα στά μάτια καί, ἀφοῦ μέ ἀγκάλιασε, μοῦ εἶπε: «Μήν κλαῖς, διότι θά εἶμαι πάντα δίπλα σου». Ἀποχώρησα ἀπό τήν ἐκκλησία πιστεύοντας πώς εἶναι κάποιος γνωστός τοῦ σχολάρχη μας. Μετά ἀπό μισή ὥρα, κάτι μέ τραβοῦσε νά μπῶ ξανά μέσα στήν ἐκκλησία. Μόλις μπῆκα, τό μόνο πού ὑπῆρχε ἦταν μιά πολύ ἔντονη εὐωδία. Δέν εἶπα σέ κανέναν τίποτε.
Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, κάποιος μοναχός μοῦ ἔκανε δῶρο ἕνα βιβλίο. Μόλις ἀντίκρυσα τήν φωτογραφία καί τό ὄνομα στό ἐξώφυλλο, ξέσπασα σε λυγμούς, διότι ὁ εἰκονιζόμενος ἦταν ὁ ὅσιος Νικηφόρος.
Εὐχαριστῶ τόν Θεό, πού μέ ἀξίωσε νά ἀντικρύσω αὐτόν τόν Ἅγιο. Ἀπό τότε τόν ἀγαπῶ καί τόν εὐλαβοῦμαι πάρα πολύ. Πολλές φορές νοιώθω ζωντανή τήν παρουσία του κοντά μου.
Γεώργιος Λέων
Ἱεροσπουδαστής
Εξαφάνιση κρεατοελιάς
Ὀνομάζομαι ᾽Ιωάννης Μιχαήλ καί θέλω νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη καί τόν θαυμασμό μου γιά ἕνα ὁλοζώντανο θαῦμα τοῦ ἁγίου Νικηφόρου, πού μοῦ συνέβη.
Ἦταν Δευτέρα 7 ᾽Ιουλίου 2008, μνήμη τῆς ἁγίας Κυριακῆς καί συμμετεῖχα στήν Θεία Λειτουργία πρός τιμήν της. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἡ εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νικηφόρου μέ τό λείψανό του. Συνέβη νά ἔχω μιά κρεατοελιά στήν δεξιά μου μασχάλη, πού, ἀπό κάποιον ἐρεθισμό, εἶχε διογκωθῆ καί μέ πονοῦσε. Εἶχα κατά νοῦ νά ἐπισκεφθῶ κάποιον δερματολόγο, γιατί εἶχα ἀκούσει ὅτι δέν πρέπει νά πειράζουμε τίς κρεατοελιές, καί τότε πέρασε μιά σκέψη ἀπό τό μυαλό μου: νά παρακαλέσω τόν ἅγιο Νικηφόρο καί νά ἀκουμπήσω ἐπάνω στήν ἐλιά ἕνα εἰκονάκι του, πού μοῦ εἶχαν δώσει ἐκεῖνο τό πρωΐ, μαζί μέ τό βιβλίο γιά τόν βίο του.
Ἐπανέλαβα τήν ἴδια κίνηση μέ πίστι δύο φορές ἀκόμα. Τήν τρίτη ἡμέρα ἡ ἐλιά ἄρχισε νά συρρικνώνεται καί, μετά ἀπό πέντε ἡμέρες, ἐξαφανίσθηκε ἀπό τήν μασχάλη μου τελείως.
Δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Νικηφόρου.
᾽Ιωάννης Μιχαήλ
Ἐλευσίνα
Βοήθεια σε φοιτήτρια
Λέγομαι Ε.Ν. καί νοιώθω τήν ὑποχρέωση νά γράψω λίγα λόγια γιά τόν ἅγιο Νικηφόρο τόν Λεπρό, περιγράφοντας ἔτσι τά θαύματα, πού ἔκανε σ’ ἐμένα.
Ἔμαθα γιά τόν ἅγιο Νικηφόρο ἀπό μιά καρδιακή μου φίλη, ὅταν περνοῦσα μιά δύσκολη περίοδο τῆς ζωῆς μου μέ πολύ ἄγχος καί πίεση. ῎Ημουν φοιτήτρια στό πτυχίο κι ἐκεῖνο τό διάστημα ἔγραφα τήν πτυχιακή μου ἐργασία (διπλωματική). Τό θέμα, πού μοῦ εἶχε ἀναθέσει ὁ καθηγητής μου, ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολο γιά μένα. ῞Οταν διάβασα τό βιβλίο συγκινήθηκα ἰδιαίτερα καί, πράγματι, ἐπικαλέσθηκα ἀρκετές φορές τόν ἅγιο Νικηφόρο νά μέ βοηθήση.
Ὁ καιρός περνοῦσε καί ἡ πτυχιακή μου δέν εἶχε τελειωμό. Χρειαζόμουν κι ἄλλο χρόνο γιά νά τελειώσω καί ντρεπόμουν πολύ τόν καθηγητή μου, στόν ὁποῖο ἔνοιωθα ὅτι εἶχα ἐκτεθῆ, γιατί τοῦ εἶχα ζητήσει ἐπανειλημμένα κι ἄλλο χρόνο, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ἔχω πλέον τό θάρρος νά ζητήσω καί ἄλλη παράταση.
Παρεκάλεσα τόν ἅγιο Νικηφόρο νά μέ βοηθήση. Μάλιστα, κάποια στιγμή πού ἔκλαιγα γοερά καί τοῦ ζητοῦσα νά μέ βοηθήση, καθώς κρατοῦσα τό βιβλίο μου στά χέρια μου καί κοίταζα τήν εἰκόνα του, μοῦ φάνηκε ὅτι ζωντάνευε ἡ ἐνδυμασία τοῦ Ἁγίου.
Τήν ἑπομένη ἡμέρα τό πρωΐ μοῦ τηλεφώνησε ὁ καθηγητής, γιά νά μοῦ πῆ ὅτι, γιά κάποιον λόγο, μποροῦσα νά πάρω ἄλλες τέσσερεις ἡμέρες παράταση καί νά μήν βιάζωμαι. Ἡ χαρά μου ἦταν ἀπερίγραπτη. ῞Οσο περνοῦσε ὁ καιρός, ὅμως, εἶχα διάφορους λογισμούς, ὅτι δηλαδή μπορεῖ καί νά μήν ἦταν ἀπό τόν Ἅγιο καί ἁπλῶς νά ἔτυχε…
Σέ ὅλο αὐτό τό διάστημα, ἡ φίλη μου, πού μοῦ εἶχε δανείσει τό βιβλίο, μοῦ ἔλεγε νά γράψω λίγα λόγια γιά τήν μεσολάβηση τοῦ Ἁγίου, ἀλλά ἐγώ τό ἀπέφευγα καί δέν τό θεωροῦσα ἀπαραίτητο. Σκεπτόμουν, μάλιστα, πώς ἄν ἦταν ἁπλῶς θέμα τύχης, θά παραπλανοῦσα τόν κόσμο, ἄν ἔγραφα τό ὁ,τιδήποτε.
Πέρασαν μῆνες μέχρι πού, μιά μέρα (ἐνῶ ἀντιμετώπιζα κάποια σοβαρά προβλήματα), ἡ ἴδια φίλη μέ παρώτρυνε καί πάλι νά ἐπικαλεσθῶ τόν ἅγιο Νικηφόρο καί, συνάμα, νά γράψω λίγα λόγια γιά τήν βοήθεια, πού μοῦ εἶχε προσφέρει τότε μέ τήν πτυχιακή. Κι ἐνῶ ἔλεγα ὅτι θά γράψω, μοῦ μπῆκαν διάφοροι λογισμοί καί σχεδόν ἀμφέβαλα γιά τήν ἁγιότητά του…
Τήν ἴδια μέρα, ὅταν ἐπέστρεψα στό σπίτι, μέ ἔπιασε ἕνας φοβερός πόνος, πού δέν εἶχα ξανανοιώσει. Νόμιζα ὅτι εἶχα κάτι σοβαρό καί φοβήθηκα πολύ…
Θυμήθηκα τήν φίλη μου, πού μοῦ εἶχε πεῖ νά ἐπικαλοῦμαι τόν ἅγιο Νικηφόρο κι ἀμέσως ἦρθαν στό μυαλό μου οἱ σκέψεις, πού εἶχα κάνει λίγο πρίν γιά τόν Ἅγιο. Ντράπηκα καί μετάνοιωσα τόσο, πού ἀμφέβαλα ἔστω καί γιά λίγο γιά τήν ἁγιωσύνη του. Ἔνοιωσα ἀμέσως τήν ἀνάγκη νά τοῦ ζητήσω συγγνώμη. Τόν παρεκάλεσα νά μεσιτεύση νά γίνω καλά καί ὑποσχέθηκα στόν ἑαυτό μου πώς, μόλις νοιώσω καλύτερα, θά γράψω γι’ αὐτόν.
Πρίν προλάβω νά τελειώσω τά λόγια μου ὁ πόνος ὑποχώρησε! Μπορῶ νά πῶ μέ σιγουριά πώς ὁ πόνος διήρκησε τόσο, ὅσο χρειάστηκε νά καταλάβω καί νά μετανοήσω γιά τούς λογισμούς μου.
Ε.Ν. 9/5/08
Θεραπεία κοιλόπονου
Καλημέρα σας.
Πριν ένα περίπου χρόνο (2022), πήρα το βιβλίο του Αγίου Νικηφόρου και το διάβαζα. Διάβασα εκεί που έλεγε ότι κάποιοι θεραπεύτηκαν βάζοντας το βιβλίο πάνω στο σημείο που υπέφεραν κι επικαλούμενοι τον Αγιο. Εγώ εκείνη την περίοδο είχα ενα επίμονο και δυνατό πόνο αριστερά στην κοιλιά για πολύ καιρό και φοβόμουν να πάω να το δω στο γιατρό. Εβαλα το βιβλίο πάνω στο σημείο που με ενοχλούσε και επικαλέστηκα τον Αγιο Νικηφόρο με πόνο και συντριβή. Και ο πόνος σταμάτησε και μέχρι σήμερα δεν με εχει ξαναενοχλήσει. Ευχαριστώ πολύ τον Αγιο Νικηφόρο!
Ν. Λ.
Βοήθεια σε εύρεση εργασίας
Πατέρα Σιμών ευλογείτε.
Τον Ιανουάριο του 2021 έκανα αίτηση στον ΟΑΕΔ, για τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, βάζοντας ειδικότητες Βοήθεια στο Σπίτι και Τραπεζοκόμος στις πόλεις Λάρισα, Καρδίτσα και Καλαμπάκα ελπίζοντας ότι θα βρω εργασία για 8 μήνες. Επικαλούμενος την βοήθεια του Αγίου Νικηφόρου που τόσο αγαπώ, ο Άγιος έκανε το θαύμα του και στις 10 Ιανουαρίου 2023 βγήκαν τα αποτελέσματα με το όνομά μου στον πίνακα επιτυχόντων ως μόνιμος υπάλληλος Βοήθεια στο Σπίτι του Δήμου Μετεώρων (Καλαμπάκα)
Ευχαριστώ για τις προσευχές σας.
Με αγάπη Χριστού,
Α. Χ.
Ταξίδι στο Άγιον Όρος
Ὁ κύριος Φανούρης ἀπό τό Περιστέρι ἤθελε νά πάη στό Ἅγιον ῎Ορος, ἀλλά ἡ ὑπηρεσία του (ἐργάζεται στόν Δῆμο) δέν τοῦ ἔδινε ἄδεια. Ἐπειδή εἶχε πρόσφατα διαβάσει τόν βίο τοῦ ὁσίου Νικηφόρου, τόν παρακαλοῦσε μιά ὁλόκληρη ἡμέρα νά τόν βοηθήση γι’ αὐτό. Τό βράδυ βλέπει στόν ὕπνο του τόν ῞Οσιο, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι στήν εἰκόνα του, νά τοῦ λέει: «Μή στενοχωριέσαι, παιδί μου, κι ἐγώ θά σέ βοηθήσω».
Τήν ἄλλη ἡμέρα πῆγε στήν ἐργασία του καί τοῦ ἀνακοίνωσαν ὅτι τοῦ δίνουν 10 ἡμέρες ἄδεια, ἐνῶ τοῦ εἶχαν ἀποκλείσει τελείως κάτι τέτοιο. Ὀ κύριος Φανούρης πῆγε μία ἑβδομάδα στό Ἅγιον Ὄρος καί, ὅταν γύρισε, τηλεφώνησε στόν πατέρα Σίμωνα καί, κλαίγοντας, εἶπε τό τί τοῦ εἶχε κάνει ὁ ὅσιος Νικηφόρος, σ’ αὐτόν τόν ἁμαρτωλό καί ἀνάξιο.
8 Φεβρουαρίου 2005
Παρηγοριά και στήριξη για τη διακονία αρρώστων
Ἡ κυρία Πελαγία Κλινάκη, ἀπό τό Ἡράκλειο Κρήτης, μένει μέ τήν κατάκοιτη μητέρα της καί τόν ἄρρωστο ἀδελφό της. ῾Η ἴδια εἶναι 60 ἐτῶν. «Ἀγόρασα», λέει, «τό βιβλίο τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ καί ὅταν τό διάβαζα αἰσθάνθηκα μιά εὐωδία νά ἁπλώνεται στόν χῶρο. Γύρω στίς 11 ἡ ὥρα τό βράδυ τῆς ἴδιας ἡμέρας, πήγαινα στό δωμάτιο τοῦ ἀδελφοῦ μου καί αἰσθάνθηκα τήν εὐωδία πάλι στόν διάδρομο τοῦ σπιτιοῦ.
Τρεῖς φορές αἰσθάνθηκα τήν λεπτή αὐτή εὐωδία καί εὐχαρίστησα τόν Ἅγιο, γιατί μέ συγκίνησε ἡ παρουσία του. Σκέφτηκα ὅτι τό ἔκανε αὐτό ὁ Ἅγιος, γιά νά μέ παρηγορήση καί νά μέ στηρίξη, πού ἔχω δύο ἀνθρώπους ἀρρώστους στό σπίτι. Ἦταν κι αὐτός ἄρρωστος καί ξέρει ἀπό αὐτά».
19 Σεπτεμβρίου 2005
Μεσιτεία σε αδιέξοδο επαγγελματικού θέματος
Σεβαστέ πατέρα Σίμωνα,
Διάβασα καί ξαναδιάβασα τό βιβλίο, πού σᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά γράψετε, γιά τήν ζωή τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ. Συγκινήθηκα ἀπό τήν ταπεινή καί ἁγνή μορφή του, ἀπό τήν ὑπομονή καί τήν ἀγόγγυστη στάση του στίς θλίψεις πού πέρασε λόγῳ τῆς ἀνίατης, γιά τά χρόνια ἐκεῖνα, ἀσθενείας του, ἀπό τήν ἀγάπη του στόν Κύριο καί τό ὁλόψυχο δόσιμό του στήν προσευχή.
Ἔτσι παρακινήθηκα ν’ ἀπευθυνθῶ σ’ αὐτόν καί νά ζητήσω τήν μεσιτεία του γιά ἕνα σοβαρό ἐπαγγελματικό θέμα πού ἀντιμετώπιζα ἐκείνη τήν ἐποχή καί, συγκεκριμένα, μιά ἄνευ προηγουμένου ἀρνητική στάση ἀπέναντί μου τοῦ Διευθυντῆ τῆς ὑπηρεσίας μου, μέ ὕβρεις, διαβολές, πλήρη ἀπαξίωση τοῦ προσώπου καί τῆς ἐργασίας μου, τήν ὁποία ὁμολογῶ ὅτι ἔκανα μέ κάθε εὐσυνειδησία, προθυμία καί ἀποτελεσματικότητα.
Συνέχιζα νά ἐπικαλοῦμαι τίς μεσιτεῖες μόνο τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, πιστεύοντας ὅτι, ἄν γινόταν αὐτό τό θαῦμα καί ἄλλαζε ἡ στάση τοῦ Διευθυντῆ ἀπέναντί μου, αὐτό θά ἦταν χάρη στίς δικές του πρεσβεῖες, ἀφοῦ δέν ἐπικαλέστηκα κανενός ἄλλου Ἁγίου τήν μεσιτεία, ὥστε νά μπορῶ νά βεβαιώσω, μέ μιά ἐπιστολή ὁμολογίας, περί τῆς παρρησίας πού ἔχει ὁ ῞Οσιος στόν Θεό.
Γυρνώντας στό γραφεῖο μου μετά ἀπό ὀλιγοήμερες διακοπές –λίγους μῆνες ἀργότερα– πληροφορήθηκα, ὅτι ὁ Διευθυντής μοῦ εἶχε ἀναθέσει μιά ὑπεύθυνη θέση καί ἕνα ἀντικείμενο ἐργασίας, πού προϋπέθετε τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀναθέτοντος στό πρόσωπο καί στίς ἱκανότητες τοῦ ὑφισταμένου του. Ἀκολούθησε ἀμέσως τηλεφώνημα ἀπό τόν Διευθυντή σέ σοβαρό καί συγχρόνως φιλικό τόνο, μιά δημόσια ἀναγνώριση ἐνώπιον τῶν συναδέλφων γιά τήν μεθοδικότητα τῆς ἐργασίας μου καί τό προσωπικό του ἐνδιαφέρον νά βελτιώση τά μέσα πού ἔχω στήν διάθεσή μου γιά τήν νέα μου ἐργασία.
Ὄλοι, ὅσοι γνώριζαν τήν προηγούμενη συμπεριφορά του ἀπέναντί μου, ἔμειναν ἔκπληκτοι ἀπό τήν θαυμαστή πράγματι αὐτή ἀλλαγή κι ἐγώ δοξάζω τόν Θεό γιά τόν Ἅγιό Του, ὅσιο Νικηφόρο τόν Λεπρό, τόν ὁποῖο συστήνω μέ πίστη καί μέ θέρμη σέ ἄλλους καί ἐπικαλοῦμαι ὅλο καί συχνότερα.
Μέ εὐγνωμοσύνη, πρός δόξαν Θεοῦ, Π.Δ.
4 Ἰανουαρίου 2006
Ζωντανό λείψανο
Ἕνας εὐλαβής χριστιανός, νέος στήν ἡλικία – πού γιά προσωπικούς λόγους θέλησε νά διατηρήση τήν ἀνωνυμία του– πῆγε κάποιαν ἡμέρα στόν πατέρα Εὐμένιο καί τοῦ εἶπε: «Πάτερ, ἄκουσα ὅτι ἔχετε ἅγια λείψανα τοῦ πνευματικοῦ σας, τοῦ πατρός Νικηφόρου. Θά ἤθελα νά μοῦ δώσετε κι ἐμένα, γιά εὐλογία, νά προστατεύουν τήν οἰκογένειά μου».
Ὁ πατήρ Εὐμένιος τοῦ ἔδωσε ἕνα τεμάχιο. Ἐκεῖνος τό πῆρε, τό τύλιξε μέ εὐλάβεια καί τό ἔβαλε στό τσεπάκι τοῦ ὑποκαμίσου του –ἦταν καλοκαίρι– καί μετά ἔφυγε μέ τήν μηχανή του γιά τό σπίτι του.
Καθ᾿ ὁδόν, καί ἐνῶ ἔτρεχε μέ ἀρκετά μεγάλη ταχύτητα, τοῦ ἐρχόταν μία ἄρρητη εὐωδία συνέχεια. Καί, παρ᾿ ὅλο πού ἔπρεπε, φυσιολογικά, ἀπ᾿ ὅ,τι ἔλεγε ὁ ἴδιος, «τήν εὐωδία αὐτή νά τήν παίρνη ὁ ἀέρας λόγῳ τῆς ταχύτητος», ὡστόσο ἡ εὐωδία τόν πλημμύριζε ὁλόκληρον.
Τό σημαντικώτερο ὅμως εἶναι τό ἑξῆς: ῞Οταν αὐτός πῆγε στό σπίτι του, λέει στήν γυναίκα του: «Ἔλα, γρήγορα, νά ἀσπασθῆς ἕνα ἅγιο λείψανο πού ἔφερα». Ἡ γυναίκα του, ὅταν πῆγε νά τό προσκυνήση, πετάχθηκε τρομαγμένη πρός τά πίσω καί φώναξε, «Μ᾿ ἔκαψε, μ᾿ ἔκαψε!». Ἀργότερα ἡ ἴδια διαβεβαίωνε: «῞Οταν πλησίασα τά χείλη μου νά ἀσπασθῶ τό ἅγιο λείψανο, αἰσθάνθηκα μιά ἔντονη θερμότητα, κάτι σάν κάψιμο, γι᾿ αὐτό φοβήθηκα καί πετάχθηκα πρός τά πίσω».
Ἔκτοτε ἡ γυναίκα αὐτή ἔγινε πιό πιστή, γιατί μέχρι τότε ἦταν, λίγο ὥς πολύ, ἀδιάφορη στά πνευματικά. Μετά τοποθέτησαν τό ἅγιο λείψανο στό προσκυνηταράκι τους καί τοῦ ἀνάβουν καντηλάκι κάθε μέρα.
Ανακούφιση από εντερικές ενοχλήσεις
Καλησπέρα σας. Θα ήθελα και εγώ να καταθέσω την εμπειρία μου από τη θαυμαστή επέμβαση του αγίου Νικηφόρου του λεπρού στη ζωή μου. Το καλοκαίρι του 2021 ξεκίνησα μία φαρμακευτική αγωγή η οποία μετά από λίγο καιρό μου δημιούργησε πρόβλημα στο έντερο, με αποτέλεσμα να έχω συνεχώς ενοχλήσεις. Οι ενοχλήσεις ήταν σχεδόν καθημερινές και με ανησυχούσαν πολύ. Είχα ακούσει για τον άγιο Νικηφόρο τον λεπρό, αλλά δεν ήξερα τίποτα για τη ζωή του, μέχρι που μια μέρα αποφάσισα να αγοράσω το βιβλίο του και να το διαβάσω. Η ζωή του και τα θαύματά του με συγκίνησαν πολύ και άρχισα και εγώ να τον παρακαλώ για τις ενοχλήσεις που είχα. Στις 4 Ιανουαρίου 2022, ημέρα κατά την οποία εορτάζεται η μνήμη του, πήγα στη Θεία Λειτουργία και για άλλη μια φορά τον παρακάλεσα να πάρει μακριά τις ενοχλήσεις που είχα στο έντερο. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας και καθώς έβγαινα από τον ναό, η ενόχληση στο έντερο σταμάτησε εντελώς, ενώ όλον αυτόν τον καιρό ήταν ήπια, αλλά συνεχόμενη. Από τότε νιώθω τον άγιο προστάτη μου, τον επικαλούμαι κάθε πρωί πριν φύγω για τη δουλειά μου. Τον αγαπώ πολύ και πιστεύω πως είναι δίπλα μου κάθε μέρα. Την ευχή του να έχουμε όλοι μας! Α.Δ. (παρακαλώ να διατηρηθούν μόνο τα αρχικά του ονόματος)