Ἡ ἱστορία τῶν Μαρτύρων Ταρασίου, Πρόβου καί Ἀνδρόνικου, ὅπως περιγράφεται στίς Πράξεις τῶν Χρονικῶν τοῦ Βαρόνιου, στά 290 μ.Χ., εἶναι μιά ἱστορία, ὅπου τά ἄγρια ζῶα ἀπεδείχθησαν πολύ πιό εἰρηνικά καί φιλικά ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Οἱ Μάρτυρες αὐτοί, ἀφοῦ βασανίσθηκαν φρικτά στήν Ταρσό τῆς Κιλικίας κι ἀφοῦ πλέον δέν εἶχε ἀπομείνει οὔτε ἕνα σημεῖο τοῦ σώματός τους χωρίς πληγή, μέ τά κόκκαλά τους σπασμένα, σχεδόν ἡμιθανεῖς, μεταφέρθηκαν στήν ἀρένα, ὅπου ὁ διοικητής Μαξέντιος θέλησε νά τούς ἐπιδείξη στό πλῆθος, πρίν τούς παραδώσει στά ἄγρια θηρία γιά νά τούς φᾶνε.
Ὅταν οἱ στρατιῶτες ἀπέθεσαν καταγῆς τά κατακρεουργημένα σώματα τῶν Μαρτύρων, οἱ θεατές τρόμαξαν. Πολλοί ἀπ’ αὐτούς ἄρχισαν νά κατηγοροῦν τόν Μαξέντιο, ἄλλοι σηκώθηκαν νά φύγουν σέ ἔνδειξι διαμαρτυρίας γι’ αὐτή τήν θηριωδία.
Ὁ Μαξέντιος, ἐξωργισμένος, παρήγγειλε στόν ἀξιωματικό τῆς φρουρᾶς νά σημειώση τά ὀνόματα ὅλων ὅσοι ἐγκατέλειπαν τήν ἀρένα, γιά νά τούς τιμωρήση. Ὕστερα, διέταξε ν’ ἀφήσουν ἐλεύθερη μία ἄγρια ἀρκούδα. Τό ζῶο ὅμως δέν πλησίαζε τούς Μάρτυρες καί ὁ Μαξέντιος ἔδωσε ἐντολή νά τήν μαστιγώσουν. Κατόπιν ἐλευθέρωσαν μία ἄλλη ἀρκούδα, πού εἶχε ξεσκίσει τρεῖς ἀνθρώπους νωρίτερα, ἐκείνη τήν ἡμέρα. Κι αὐτή ὅμως κάθησε στά πόδια τοῦ Ἀνδρόνικου καί ἄρχισε νά τοῦ τά γλύφη. Μάταια ὁ Μάρτυρας τήν πείραζε, τῆς τραβοῦσε τίς τρίχες, προσπαθώντας νά τήν ἐξαγριώση. Ἐκείνη ἐξακολούθησε νά κάθεται στά πόδια του ἀτάραχη καί νά τόν κοιτάζη.
Ὁ Τερεντάνιος, πού προΐστατο τῶν βασανιστηρίων, φοβούμενος τήν ὀργή τοῦ Μαξέντιου, ἔστειλε νά φέρουν στήν ἀρένα μιά φοβερή λέαινα, πού τούς εἶχε στείλει ἀπό τήν Ἀντιόχεια ὁ Ἡρώδης. Ὡστόσο, ἡ λέαινα πλησίασε τούς Μάρτυρες καί γονάτισε μπροστά στόν Ταράσιο. Ἔτσι ὅπως καθόταν στά πόδια του, ἤρεμη καί ἀπαθής, ἔμοιαζε περισσότερο μέ πρόβατο, παρά μέ ἄγριο θηρίο.
Οἱ θεατές ἄρχισαν νά κραυγάζουν μέ θαυμασμό, πρᾶγμα πού ἔκανε ἔξαλλο τόν Μαξέντιο. Διέταξε τούς στρατιῶτες νά ἐξαγριώσουν τό ζῶο μέ κάθε τρόπο. Μάταιος κόπος. Κάποια στιγμή, ἀντίθετα, ἡ λέαινα πέρασε τήν μάντρα τῆς ἀρένας μέ μιά δρασκελιά καί μπῆκε στό κλουβί της.
Ὁ Τερεντάνιος, διαπιστώνοντας ὅτι ὅλα τά θηρία, παρά τά ἄγρια ἔνστικτά τους, σεβάσθηκαν τούς Μάρτυρες, διέταξε χωρίς καθυστέρησι τόν ἀποκεφαλισμό τους.
ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
