Ὁ κύριος Φανούρης ἀπό τό Περιστέρι ἤθελε νά πάη στό Ἅγιον ῎Ορος, ἀλλά ἡ ὑπηρεσία του (ἐργάζεται στόν Δῆμο) δέν τοῦ ἔδινε ἄδεια. Ἐπειδή εἶχε πρόσφατα διαβάσει τόν βίο τοῦ ὁσίου Νικηφόρου, τόν παρακαλοῦσε μιά ὁλόκληρη ἡμέρα νά τόν βοηθήση γι’ αὐτό. Τό βράδυ βλέπει στόν ὕπνο του τόν ῞Οσιο, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι στήν εἰκόνα του, νά τοῦ λέει: «Μή στενοχωριέσαι, παιδί μου, κι ἐγώ θά σέ βοηθήσω».
Τήν ἄλλη ἡμέρα πῆγε στήν ἐργασία του καί τοῦ ἀνακοίνωσαν ὅτι τοῦ δίνουν 10 ἡμέρες ἄδεια, ἐνῶ τοῦ εἶχαν ἀποκλείσει τελείως κάτι τέτοιο. Ὀ κύριος Φανούρης πῆγε μία ἑβδομάδα στό Ἅγιον Ὄρος καί, ὅταν γύρισε, τηλεφώνησε στόν πατέρα Σίμωνα καί, κλαίγοντας, εἶπε τό τί τοῦ εἶχε κάνει ὁ ὅσιος Νικηφόρος, σ’ αὐτόν τόν ἁμαρτωλό καί ἀνάξιο.
8 Φεβρουαρίου 2005
